Graag wil ik Henny in memoriam vanuit een andere zijde belichten.
Ca. 55 jaar waren we goede vrienden en hielden we samen van de
schermsport.
Henny een groot kampioen, een geweldige schermer, op alle drie de wapens, een
heel goed mens, een heer. Deelnemer aan de O.S. van '48 in Londen.
Op 11 maart 1956 was het Nederlands Kampioenschap sabel. Het gebeuren vond
plaats in de mooie sportzaal van het hoofdbureau van politie aan de
Warmoesstraat in Amsterdam. Vele sterke schermers uit het land deden mee.
Favorieten o.a. Henny, Willy Engelberts, Thom Thomassen, de broers van Uden,
Bert van Es, Boudewijn Heidenrijk en ik, de laatste twee als jonge broekjes.
Aan het eind van de finale stonden meerdere favorieten er goed voor. Een grote
barrage zou kunnen volgen. De laatste partij in die finale verloor Henny van
mij het was mijn eerste kampioenschap. Henny was een heer en feliciteerde mij
zeer sportief.
In 1976 , waarbij vele genodigden, opende generaal Ferry Meynderts na een jaar
bouwen feestelijk mijn nieuw gebouwde schermschool in Zoetermeer. Ook Henny was
natuurlijk daarbij als genodigde. Hij had wat moois bedacht. Hij had tijdens de
bouw stiekem een steen mee genomen. bij de opening bracht hij die steen terug,
nu met 10 briefjes van vijf, verstopt in de metselgaten.
Rond 1960 werd Henny de schermleraar op de Universiteit Leiden. In ca. 1980
wilde Henny liever stoppen als schermleraar bij de Universiteit te Leiden.
Henny en het bestuur van de LUSV droegen mij bij het College van Bestuur van de
Universiteit voor als de nieuwe schermleraar. Vele mooie resultaten haalde ik
met mijn schermers, ook in Leiden: één schermster daarvan bracht het zelfs tot
de O.S..
Vaak als ik met mijn schermers van Zaal Kardolus en LUSV naar buitenlandse
wedstrijden ging, zoals de O.S. in Seoel, vroeg ik Henny mij te vervangen in
Leiden of in Zoetermeer. Altijd stond hij dan voor me klaar. Henny dank voor je
vriendschap.
Michiel en Inge sterkte.
Kasper Kardolus
