?Kampfschwein? Verwijlen

Interview met medaillewinnaar

Door: Ralf Groothuizen

LEIPZIG ? De Duitsers hebben er een woord voor, ?Kampfschwein?. Een persoon met de gave om bij een flinke achterstand terug te komen. De 22-jarige bronzenmedaillewinnaar Bas Verwijlen maakte zondag tijdens de WK schermen in Leipzig duidelijk over deze gave te beschikken. In de kwartfinale tegen de Duitser Strigel knokte hij zich terug naar 14-14 en nam het ijzer van de boomlange Duitser weg. ?En ja, dan is het ?Schade Deutschland alles ist vorbei? met vijfduizend schreeuwende Duitsers in je nek?, zegt hij vol trots aan een restauranttafel in de Leipziger Arena.

Voor degenen die er nog aan twijfelen. Datzelfde kunstje herhaalde Nederlands beste degenschermer en economiestudent Verwijlen in de halve finale tegen de veertien jaar oudere Rus Kolobkov. Bij het betreden van de arena stond Kolobkov al vol in de spotlight op de loper. Verwijlen wist toen wat hem te doen stond. ?Ik heb al twee keer naast hem gestaan. De eerste keer dacht ik, shit dit is Kolobkov. De tweede keer dacht ik, jij bent wel goed, maar ik weet dat ik je kan pakken. Gisteren dacht ik echt, ik ga je pakken.?

Verwijlen verloor het duel om een finaleplaats, maar niet zonder slag of stoot. Net als in zijn vorige partij knokte hij zich terug naar gelijke stand. Een beslissende ronde moest uitkomst bieden. ?Ik ging hem absoluut opvreten, maar hij is zo snel. Ik maakte de aanval, maar hij doorzag het. Daarna wilde ik hetzelfde doen, maar hij had op vreemde wijze zijn wapen laag en stak me in mijn lies.? Einde verhaal voor de Nederlander.

Boos is hij niet. ?Ik zet mijn beste prestatie ooit neer, voor mezelf en sinds lange tijd weer voor het Nederlands schermen.? Wel baalt hij van het wedstrijdverloop. ?Als je nou verliest met 15-10 of 15-9 dan is het duidelijk, maar nu zit je maar ??n treffer van de finale af?, treurt hij om even later weer breed te glimlachen als een Zweedse schermster hem feliciteert met zijn bronzen plak.

Al die aandacht vindt hij prachtig. Op het moment dat hij dat wil vertellen piept zijn telefoon alweer, een sms-bericht. ?Mijn telefoon staat roodgloeiend. Mijn vrienden uit het veld- en zaalvoetbalteam vinden het prachtig om hun maat te zien patsen op Eurosport. Daar ben ik zeker trots op als ik straks weer terug in Oss ben?, zegt hij vol trots.

In de Brabantse stad zal hij niet naast zijn schoenen gaan lopen, beweert hij zelfverzekerd. ?Ik ga me niet anders gedragen en vind op dit moment alles mooi wat er op me afkomt. De meeste mensen zijn dit bij het volgende WK allang weer vergeten. Ik moet me dan gewoon opnieuw gaan bewijzen.?

Daar heeft hij alles voor over. Weinig contact met zijn vrienden. Geen tijd voor een vriendin en iedere week dronken worden in de kroeg zit er voor hem niet in. ?Maar ik weet zeker dat ik volgende week bij thuiskomst me helemaal klem ga zuipen op een feest van een vriend. Ik heb sinds Oud en Nieuw niet meer gedronken, en ik denk dat ik met die plak wel een klein biertje mag pakken?, hoopt hij.

Die goedkeuring voor dat biertje zou hij dan van zijn vader moeten krijgen. Roel Verwijlen is ook de coach van de jonge schermer. Een eerlijke en kritische coach als we de medaillewinnaar moeten geloven. Niet rancuneus en onredelijk, zoals het nogal weleens voorkomt als ouders hun kinderen begeleiden in de topsport.

In Huize Verwijlen geen dramatische scene met prakkende familieleden in hun bord boerenkool, wachtend tot de bom barst. ?De enige die chagerijnig is na een slechte wedstrijd ben ik, alhoewel ik me daar best snel overheen kan zetten?, zegt de economiestudent. ?Als ik een slechte prestatie neerzet, zal mijn pa niet boos zijn. Dat is het laatste wat hij zal doen. Hij geeft alleen aan wat er goed ging en welke punten ik moet verbeteren.?

En dat doet de coach met liefde, volgens Bas, en zonder jaloers te zijn op de prestaties van zijn zoon. Vader Verwijlen heeft veel geld en tijd in de ontwikkeling van zijn zoon gestoken. ?Mijn pa heeft nooit de kans gehad om naar grote toernooien te gaan. Hij komt uit een familie met zes kinderen, dat is al duur genoeg. Hij wilde mij die kans niet ontnemen en zie wat daar uit voortgekomen is.?