Toen Wiebe me vroeg of ik bereid was om zo lang als nodig het KNAS Bestuur te versterken heb ik meteen "Ja" gezegd. Inmiddels heb ik de tweede vergadering er op zitten en heb de tijd er tussenin vooral doorgebracht met het lezen van documentatie uit het recente verleden.
Voor de jeugdigen onder ons is misschien een introductie op zijn plaats.
Ik ben begonnen met schermen bij de SV KLM op mijn 14e. Na 2 jaar overgestapt naar Zaal van den Berg en toen Maître Wim van den Berg  met pensioen ging ben ik samen met zijn zoon Bert naar Zaal Kardolus overgegaan. Het Nederlands equipekampioenschap Degen namen we meteen mee. In totaal bij van den Berg en Kardolus 8 equipekampioenschappen helpen winnen; 2 floret en 6 degen. Individueel wel de nodige finales, maar nooit nummer 1. Ik kan er goed mee leven! Op mijn 30e maakte een knieblessure en de daarop volgende operatie een einde aan mijn verblijf in het Nationale Degenteam. Daarna ben ik me met de organisatie gaan bemoeien, eerst TC, later Hoofdbestuur. Mijn 1e actie binnen het bestuur was het er door drukken van een door mij ontwikkelde formule om de verschillen in sterkte bij wedstrijden te kunnen berekenen en dat vervolgens als kwalificatienorm te gaan gebruiken. (het puntensysteem) We gebruiken de formule nog,; zei het dat er in de loop der jaren natuurlijk kleine bijstellingen zijn geweest.  Vervolgens werd ik KNAS Voorzitter en heb ik in die hoedanigheid dankzij een fantastische medewerking van mijn collega bestuursleden iedere 5 jaar een titeltournooi naar Nederland kunnen halen. JWK Arhem in '85 daarna de JEK in '90 in Gouda en tot slot de WK'95 in Den Haag.  In 1995 heb ik me gevestigd in de Verenigde Staten waar ik met mijn echtgenote in Colorado op 2100 meter hoogte iets ten zuiden van Denver woon. Ben wel actief gebleven als penningmeester binnen de EFC (opgericht door Premysl Herych (TCH) Antonin Jovanovich (YOU) en ondergetekende. Toen we in 1991 begonnen waren er maar 8 landen geïnteresseerd, nu missen we alleen Albanië en wordt er stevig gevochten om de organisatie van de EK's. Tevens heb ik me tot 2004 bezig gehouden met de diverse "zondaars" bij de FIE waar ik in de Disciplinaire Commissie zat. In 2008 heb ik nog geholpen met de organisatie van de JEK in Amsterdam. Ik ben wederomlid van de SV KLM waar ik ooit begon.  Nu doe ik rustiger aan en ben ik EFC en KNAS erelid en zit vooral graag op het water. We hebben een zeilboot in Durgerdam liggen.  IJsselmeer en Noordzee zijn mooi vaarwater.
De KNAS lijkt in moeilijker vaarwater te zitten, althans; dat hoor ik in de wandelgangen. 
Gedeeltelijk is dat wel juist, we zouden er financieel natuurlijk graag beter voor staan, maar het zal niemand verbazen dat de economische crisis ook de sportbonden niet voorbij gaat. Sponsors zien hun omzetten onder druk staan en moeten bezuinigen. Dat geldt zowel voor de directe KNAS sponsoring, als ook de overkoepelende organen als NOC*NSF. En dus sta je als bond voor de keuze om bepaalde zaken niet meer te bekostigen of vanaf nu door te gaan berekenen etc. Niet leuk, maar je kunt het geld maar 1 keer uitgeven.
Dat geldt ook voor de potentiële sponsors. Degene die beweert dat het sponsoren van de schermsport een geweldige PR uitstraling heeft met de nodige uren aan TV zendtijd, heeft wel een heel erg roze bril op. Sponsors in de schermsport zijn bedrijven waar de eigenaars geweldige schermliefhebbers zijn met een groot hart voor de goede zaak.
In dit verband noem ik graag onze Voorzitter. Ik wist dat Multi M IT het een en ander voor de KNAS betaalde. Als Penningmeester zie ik pas hoe veel dat is. Zelf zal hij er niet over beginnen, maar ik denk dat de KNAS hem veel dank verschuldigd is. Hij zal dit jaar aftreden, maar ik hoop dat zijn enthousiasme voor ons behouden blijft. En we hebben een goede KNAS historicus nodig!
Ook een man als Mark Janssen was tot voor kort met ECP een steunpilaar van de KNAS. Ik hoop dat het gauw mogelijk zal zijn hem weer in ons midden terug te zien als sponsor. Ik weet dat hij plannen heeft met een Internationaal Cadetten toernooi dat in het EFC-circuit moet komen. Ik zal hem helpen waar ik kan.  Dit zijn de mensen die we nodig hebben!
Dan zijn er de diverse Stichtingen die assisteren bij schermcentra of groepen schermers trachten te ondersteunen. Allemaal buitengewoon goede initiatieven die in deze tijd  gewoon nodig zijn.
En dan zijn er de ouders. Een vereniging kan niet buiten een goede ouderparticipatie. Dat zijn de drijvende krachten die ieder op hun beurt ( als het goed gaat ) met de schermertjes naar de toernooien rijden. Natuurlijk zie je dat ouders wanneer hun kind voldoende niveau krijgt om in een bondsselectie te zitten, ook daar graag een belangrijke rol in willen spelen.  Net als sommige clubtrainers hun betere pupillen soms zien veranderen van club omdat ze "daar aan toe zijn" valt het niet altijd mee om daar gemakkelijk mee om te gaan. We mogen deze belangrijke groep niet  aan de kant zetten. Hun goede wil en enthousiasme kan zeker gekanaliseerd worden en hun stem dient te worden gehoord. Het is wel zaak dat we niet met 100 verschillende meningen worden geconfronteerd want dan gebeurt er juist niets. Dus lijkt het me geen slecht idee om een oudercommissie in het leven te roepen waarin ouders van (min of meer) talentvolle jeugdschermers(sters) hun ideeën en wensen kunnen bespreken en waarbij wij als hoofdbestuur afspreken dat deze commissie het recht heeft om advies uit te brengen. Waarbij ik als penningmeester natuurlijk van mening ben dat deze ouders wel KNAS lid dienen te zijn.
Lijkt me een mooi punt om op een topsportdag te kunnen bespreken.
Nu is het wel zaak om te proberen zo'n 90% van alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. 100% is gewoon een utopie, dat lukt bij geen enkele bond en zeker niet bij super individualisten zoals wij!
Maar met 90% komen we er heel best uit. Ons financiële resultaat is redelijk en de kas is echt niet bijna leeg.  Vergeleken met wat ik bij andere kleine schermbonden zie hebben we nog steeds een heel hoog serviceniveau en is er geen reden om nerveus te worden. Moeten we ook niet doen. Schermen is veel te leuk.
Volgend blog moeten we het maar eens over de huidige kwalificatienormen gaan hebben.