Equipeschermen is de mooiste vorm van schermen. Althans, dat vind ik. Er zit
veel diepgang in, de emotionele lading is groot en schermers stijgen regelmatig
boven zichzelf uit. Het mooiste is als de som van het team groter is dan de
individuele delen. Helaas ben ik er zelf niet al te goed in. Heeft te maken met
egoïsme, denk ik.
Gelukkig hadden we vandaag vier jongens cadetten die dit wel kunnen: het voor
elkaar opnemen en ondanks tegenslag toch het best mogelijke eruit weten te
slepen. Helaas was er wel eerst tegenslag. Ondanks een prima uitgangspositie
voor de top 8 werden we gestopt door Letland in een ramp van een partij. Het is
al besproken en zal nog verder besproken worden, maar ik ben meer
geïnteresseerd in wat er daarna gebeurde.
De Belgen, Oekraïners en Israëliërs werden opzij gezet op juist die wijze die
equipeschermen zo mooi maakt. Met lef, passie, discipline, scherpte en vooral
team spirit. De schermers namen hun verantwoordelijkheid tijdens de partij, en
ondersteunden vanaf de achterlijn. We hebben de uiteenlopende kwaliteiten en
aandachtspunten van alle schermers gezien, maar als team was het één geheel met
voornamelijk kwaliteiten. Ja, het ontbreekt aan ervaring en ja, er zijn nog
veel fouten gemaakt, maar dit is wel de richting waar we naar op zoek zijn. De
ervaring komt nog. Volgens bondscoach Andrea hebben we wel twee jaar laten
liggen door de vorige seizoenen geen teams te sturen. We moeten dus inhalen en
zorgen dat de volgende generatie dit niet hoeft.
Letland hadden we moeten pakken, hoewel ze nog vijfde zijn geworden. Op
maximale kracht zouden we ook een kans gehad hebben tegen Frankrijk. Het mocht
niet zo zijn. Als optimist zoek ik echter naar de positieve kanten, en ik denk
dat die er na ons verlies zeker waren. Samenvattend, in Andrea's woorden: "a
great ninth place with many regrets".
- Matthijs Rohlfs
Foto: Elles Asbreuk