De uitvaartceremonie vind plaats op 3 februari om 16.00 uur. Deze is te volgen via http://bit.ly/maitrevanoeveren

 

Ons bereikte het trieste bericht dat Maître van Oeveren deze week op de leeftijd van 80 jaar overleden is. Onderstaand in memoriam is zo treffend dat wij daar als bestuur niets aan kunnen toevoegen. Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw Joke en zijn kinderen Anna en Edgar. Wij wensen ze heel veel sterkte bij dit tragische verlies.

In memoriam

Tot ons groot verdriet is Maître van Oeveren deze week onverwachts overleden in Orleans, Frankrijk. Een inspirerende en markante persoonlijkheid en bovenal Maître voor eenieder die hem heeft gekend, als vriend, collega en als leerling. Een Nederlandse Maître die niet alleen enorm veel voor de Nederlandse schermsport heeft betekent maar ook zijn sporen heeft nagelaten in het Verenigd Koningrijk, Frankrijk en Israël. Zijn schermlessen strekten verder dan het meest accurate voetenwerk of de technisch perfecte attaque composée. Met zijn scherpe, intelligente blik en kunde bereidde hij zijn leerlingen niet alleen voor op successen op de wedstijdloper maar ook op de wereld buiten l’escrime. Schermen was voor hem niet alleen een sport het was een levenskunst.

“Laat me zien hoe je schermt en ik zal je vertellen wie je bent.”

“Niet alleen de fysieke en mentale kant van de schermsport vormen de schermer ook zijn geschiedenis in al zijn facetten vanaf de Egyptenaren tot nu”, Maître van Oeveren was een gepassioneerd verzamelaar van “letterlijk alles wat met schermen te maken heeft”, en laat een Schermmuseum na met de grootste collectie ter wereld op dit gebied.

Het leven van Maître Ruud van Oeveren was een aaneenschakeling van reizen en (degens) trekken. Van Nederland naar Israël, Engeland, Amerika, Rusland of Indonesië. Zelf schermend als lid van het Nederlands degen equipe of als trainer van nationale teams.

Zijn eerste schermacademie opende hij in 1968 en deze kende verschillende internationale locaties:  Newcastle-upon-Tyne(GB), Eerste Weteringdwarstraat en later Prinsengracht 570 te Amsterdam, Château des Sablons Bourgueil (Fr) en als laatste, Clos de Bel Air, Meung-sur-Loire(Fr.) De Nederlandse tak van de Schermacademie Van Oeveren is, na zijn emigratie in 1991 naar Frankrijk, uiteindelijk overgegaan in het SchermCentrum Amsterdam (SCA) dat nu de grootste schermvereniging is van Nederland.

Veel van zijn leerlingen werden uitverkoren en namen deel aan Europese-, wereldkampioenschappen en zelfs Olympische Spelen.

Naast zijn eigen Schermacademie was hij ook verbonden als docent aan de Academies voor Lichamelijke Opvoeding te Amsterdam en Tilburg. Hij was langere tijd woonachtig en werkzaam in het Verenigd Koninkrijk als officiële fencing master aan de Universiteit van Newcastle en Durham. Bij terugkomst naar Nederland werd hij ook schermleraar bij de Universiteit van Amsterdam en de Grote Club te Amsterdam.

Bij zijn afscheid uit Nederland in 1991 werd hij door de KNAS onderscheiden met de Gouden Eremedaille.

Mijn eigen eerste encounter met het schermen was toen ik als student in 1982 de Schermacademie van Oeveren aan de Prinsengracht ontdekte. Het was alsof ik een couloir van een kasteel binnenliep met rechts en links rapieren en achtjes op de muren, schermprenten, 19e eeuwse maskers …. Magisch! Al snel ging ik alleen naar mijn verplichte werkcolleges en stond vier/vijf keer per week op de loper. De één op één lessen van Maître Van Oeveren waren een uitdaging op meer dan alleen fysiek vlak. Het was een scherpen van de geest, je grenzen verleggen, hij wist je zo te motiveren! En na inspannende trainingen volgde het napraten op het entresol, een plek met een tap en rode Engelse leren banken als in een Londense club met verhalen en anekdotes van Ruud… iedereen hing aan zijn lippen, humor, politiek, muziek en kunst, alles werd besproken. Ook trok hij internationale sterren aan. Zo zagen wij Roger Moore, Gregory Peck, Bruce Dickinson, Sylvia Kristel of Herman Brood de schermzaal binnen wandelen.

Ik mocht al snel deelnemen aan schermtoernooien in Nederland en later ook België, Duitsland en Frankrijk en overal waar hij kwam kende hij mensen, Franse en Italiaanse Maîtres kwamen naar hem toe om hem te begroeten, hij schakelde naadloos over in het Frans en was als een vis in het water. Kreeg ook alles gedaan van kaartjes voor de finale van de Coupe Jeanty in Parijs tot wildcards om deel te mogen nemen aan het toernooi. Ook stond hij achter mij op een belangrijk kruispunt in mijn leven. Ik zal hem missen en mijn hart gaat uit naar zijn vrouw Joke van Oeveren en hun kinderen Anna en Edgar.

Simona Simon