Oscar Kardolus overleden

Gisteren hoorden wij schermers, allemaal, dat Oscar Kardolus was overleden. Wij hoorden dat allemaal, en zo snel, omdat Oscar midden, maar dan ook midden in de schermwereld stond. Als schermer in Nederland was je slechts een, of misschien twee, als schermer in de rest van de wereld was je maximaal drie ‘handshakes’ van Oscar verwijderd. Elke wedstrijdschermer kent Oscar.

Oscar groeide op in een echte schermfamilie. In het gezin Kardolus schermde iedereen, de een nog beter dan de andere. Oscar werd een succesvol atleet, werd vele malen kampioen, maar in tegenstelling tot veel andere schermers ontwikkelde hij daarnaast een diepe interesse voor de schermwereld in de breedte. Zowel nationaal als internationaal. Zo raakte hij bijvoorbeeld al vroeg geïnteresseerd in de IT achter de nationale ranglijsten en ging hij daar bijna 40 jaar geleden al mee aan de slag. Hij was iemand van de lange adem, als hij ergens mee begon, ging hij er mee door. Als het echt goed moest gebeuren, kon hij het maar beter zelf doen.

Het opsommen van wat hij allemaal voor het schermen heeft gedaan, zou dit in memoriam te lang en te zakelijk maken. Laten we hier volstaan met het feit dat mensen weleens vroegen: “Wat is ook alweer die commissie waar Oscar NIET in zit?” Ook in het buitenland was hij actief in commissies en als atleet. Zijn bijdrage aan het (inter)nationale veteranenschermen is enorm geweest. Hij reisde veelvuldig naar buitenlandse toernooien en was daar een graag geziene deelnemer en gast, want dat mag niet onvermeld blijven: hij was een heel erg aardig mens, door velen gewaardeerd.

We mogen niet vergeten dat Oscar veel meer was dan alleen een schermer. Hij was een veelzijdige man met interesses zoals genealogie en, recentelijk, kenner van de bereidingswijze van vele soorten thee. Ook geschiedenis, zeker ook schermgeschiedenis, boeide hem. Hij heeft veel onderzoek dat van blijvend nut is, verricht.

Voor alles wat hij op sportief en bestuurlijk gebied voor het schermen heeft gedaan, heeft de KNAS Oscar tot Lid van Verdienste en tot Erelid benoemd. Wij weten dat hij die blijken van waardering op prijs stelde en wij beseffen tegelijkertijd dat zijn bijdrage groter is geweest dan wij ook maar kunnen omschrijven.

Oscar was soms, als alle schermers, eigenwijs, maar altijd bereid tot objectief argumenteren en als het puntje bij paaltje kwam volkomen loyaal. Hij heeft de laatste tijd veel mensen ‘ingewerkt’ in wat altijd zijn terrein was en daar zijn we hem ook dankbaar voor, het is weer een teken dat hij nadacht over wat goed was voor onze sport.

De laatste jaren heeft Oscar zijn leven met velen via facebook gedeeld. Van wokmaaltijd tot diagnose. Van Maribor tot Delft. De omvang van zijn netwerk en de frequentie en intensiteit van de interacties vertellen veel over wie hij was en in onze herinnering zal zijn: een volstrekt unieke, aardige, integere man, een schermer in hart en nieren, die heel, heel veel meer heeft gegeven dan genomen. Een voorbeeld voor velen.

Onze wereld is armer geworden. Laten we Oscar’s herinnering in ere houden. Wij wensen zijn naasten, en de hele schermwereld sterkte met het verwerken van dit grote verlies.

Wat een ontzettend triest bericht.

Veertig jaar heb ik Oscar gekend. Mijn hele schermleven.

In die tijd heb ik heel vaak tegen Oscar geschermd. Een paar keer gewonnen zelfs.

Niet alleen op de loper kwam ik Oscar tegen. Ook in commissies, wedstrijdleidingen, bondsvergaderingen.

Eigenlijk is er nauwelijks een schermactiviteit te bedenken waarbij Oscar niet betrokken was. Met passie, kennis van zaken en een groot verantwoordelijkheidsgevoel.

Ik zal hem ontzettend missen, op en naast de loper.

Ik wens Kasper, Arwin, Olaf, Yvette en de hele schermgemeenschap heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Anton Oskamp

Ook ik heb Oscar lang gekend: vanaf mijn eerste schermwedstrijd al heb ik veel tegen en later met hem geschermd. We hebben veel samengewerkt in al die commissies waarin hij actief was voor het schermen: commissie herstrukturering NK's, topsportcommissie, NK-commissie, veteranencommissie,  wedstrijdcommissie, materiaalcommissie en reglementencommissie. Ik vergeet vast wel iets.

Ik prijs me gelukkig dat ik dit traject van tegenstander, collega tot uiteindelijke vriendschap met hem heb mogen meemaken. Maar ik zal hem ontzettend missen.

Etienne

Nog op de zaterdag voor het overlijden van Oscar sprak ik zijn broer Arwin tijdens de Cadettenwedstrijd Degen in Bonn. Arwin vertelde mij dat Oscar de vrijdag daarvoor de informatie had gekregen maximaal nog een paar weken levensverwachting te hebben. Nu ging het nog veel sneller. Oscar, en zijn gehele familie Kardolus, hebben de wegen van mijn familie Janssen en van mij persoonlijk eigenlijk levenslang begeleid. Dat smeedt best wel een innige band! Het was ook Oscar die zijn eerste nationale kamipenschap sabel juist in een direct duel om goud en zilver met mij verdiend won, de titel van mij overnam. Zoals U Oscar allemaal later hebt leren kennen, zo was hij ook op de loper: een sportieve, eerlijke tegenstander en vooral liefhebber van de schedrmsport!   Het is heel triest Oscar niet meer te kunnen ontmoeten. Een groot verlies voor de nederlandse schermsport! Mijn gedachten zijn bij zijn vader Kasper, zijn broers Olaf en Arwin, zijn zuster Yvette en alle verdere familieleden.