De vakantie is weer voorbij. Sommigen hebben lekker doorgetraind anderen hebben het schermen op een laag pitje gezet en kijken weer uit naar de wekelijkse trainingen. Komend weekend start het scherm seizoen met het veteranen toernooi in 't Harde.
In 2008 werd een initiatief gestart in de regio ZON (Zuid Oost Nederland) om een alternatief te zoeken voor het opleiden van schermers tot schermleraar. Er was namelijk een duidelijke behoefte aan nieuwe schermleraren in Nederland en heel specifiek in die regio. De KNAS kon onvoldoende tegemoet komen aan de wens om regionaal te voorzien in een opleiding.
Er gebeurt weer veel in schermland. Bijna twee weken geleden vond de open discussie plaats over het breedte- en het topsportbeleid. Het was een goed bestede zaterdag met een zaal vol zeer betrokken mensen. Het is goed te zien dat zovelen het schermen in Nederland zo belangrijk vinden dat ze zo'n discussie op een stralende zaterdag de hoogste prioriteit geven. Uiteraard waren er meningsverschillen, ook tussen de deelnemers in de zaal, maar daar zijn zulke dagen voor. Heel nuttig!
Na onderweg naar het vliegveld slechts 1 spookrijder te zijn tegengekomen op de Azerbaidjaanse rijksweg; die gelukkig links reed en ons dus rechts passeerde kwam ik met Nathan en zijn moeder op het vliegveld van Baku aan. We hadden nog wat tijd en hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om van de laatste Manats af te komen. Deze Azeri munteenheid is iets meer dan een euro waard.
Voor slechts 22 euri hadden we een prima pot thee. Eigenlijk zou je voor zo'n bedrag de pot moeten mogen houden, maar dat was niet het geval.
Dit keer zal ik jullie niet lastigvallen met observaties en klachten, maar
laat ik de beelden spreken.
In mijn vorige blog schreef ik over het vroeg volwassen zijn van de
hooggenoteerde jeugdschermers. 
Het is me opgevallen dat deze schermers door weinig of
geen ouders worden begeleid. Wellicht komt dit omdat ze volwassener zijn en
geen begeleiding behoeven. Onze "kinderen" lijken en ogen jonger en worden dan
Bert heeft jullie in zijn eerste impressie al bijgepraat over de ondoelmatigheid van het Azerbeidjaanse apparaat, de willekeur van de lokale politie en het politieke gekonkel van de FIE, maar omdat dit te veel afleidt van het doel waarvoor we hier zijn, zal ik het ik het verder alleen maar over de sport hebben.
Na een lange vlucht die gelukkig werd onderbroken door 2 dagen Nederland waarin snel wat Bestuurszaken werden aangepakt vlogen Etienne van Cann en ik samen via Moskou naar Baku waar we om middernacht aankwamen.
De eerste indruk bij onze pogingen om de immigratie autoriteiten te passeren was niet bemoedigend.
Men lag hier geen 3 uur op ons voor, maar een paar eeuwen achter.
Na de douane bleek dit overigens goed mee te vallen.
